انتخاب سوژه و فیلمنامه علی الخصوص در کارهای طنز کار بسیار دشواریست. نویسندگان این موضوع را خوب درک و لمس می‌کنند. برای همین است که نویسندگان رمان و فیلمنامه های طنز نسبت
به سایر نویسندگان انسان‌های به مراتب شجاع‌تری هستند. اما گروه محترم کارگردانی و نویسندگان سریال پایتخت وقتی آب در کوزه فراهم است چرا تشنه لبان میگردید؟ بزرگواران ما مردمان که سالها با شوخی‌هایتان نسبت به خودمان کیف کردیم و به هنرتان احسنت گفتیم. دمتان هم گرم هنرتان مانا. ولی حیف نیست کمی هم با برخی از مدیران (مدیر عزیز با شما نیستم گفتم برخی و در اینجا برخی یعنی عده‌ای قلیل) زحمت‌کش استان سرسبزمان شوخی نکنید؟ اصلاً شوخی چرا شرح واقعه کنید، خاطرات ما از برخی از این عزیزان بسیار شنیدنی و دیدنیست. اصلا راه دور چرا می‌روید؟ قصه‌ی تیمی که صاحب میلیون‌ها دل است و مستاجر حریفان شده بهترین پارادوکس برای ایجاد فضای طنز در یک فیلم نامه نیست؟ کلیشه و ابزاری بهتر از پارادوکس؟مردم ما گیر کرده‌اند بین خندیدن و گریستن. بیایید و ببینید بین مشکلات روزمره خودشان چگونه اخبار نساجی را رصد می‌کنند، ببینید چگونه کیف می‌کنند از قدرت تیمشان و خون گریه می‌کنند از دوری و غربت نساجی عزیزشان. قدرت مسئولان ما (عده‌ای اندک البته) را در خلق اثار هنری دست کم نگیرید آنها خالقان بزرگ یک کمدی درام بی نظیرند. مدیونید اگر غافل شوید از سرمایه های ناب این استان.
پی‌نوشت: مردم مازندران نجیبند و قدردان. دست تک تک مسئولین کاربلد و متخصص استان را میبوسیم. پیشنهادی به رسانه‌های استان. خواهشاً مسئولینی که خاضعانه در تلاشند تا پروژه وطنی ختم به خیر شود را معرفی کنید.
✍🏻 سید محمد صادقی
ما را در صفحات زیر دنبال کنید:
اینستاگرام
https://instagram.com/nassajisport
توئیتر
https://twitter.com/nassajisport
تلگرام
https://t.me/nassajisport1
فیس بوک
https://www.facebook.com/nassajisport1
